روی لبه ی نرده های تراس نشسته ام، پیراهن

“آدم برای پول یا شهرت نمی نویسد. می نویسد

چهره اش نگران و خبر از ترسی درونی می

ماجرا از آن جا شروع می شود که این

قسمت اول این پیشی جذابی که معرف حضورتون هستند،

در مرز میان شن های ساحل و امواج ساحل،

ساعت کاری اش بالاخره تمام شد. نفس عمیقی از

با کله و لنگ درهوا مرا در گلدان جلوی